Γεννήθηκα, ζω και δουλεύω στην πόλη αυτή.

Πολλά χρόνια πριν, σε ένα βιωματικό εργαστήριο θεατρικού παιχνιδιού μας ζητήθηκε να ζωγραφίσουμε μια εικόνα μνήμης των πρώτων μας χρόνων και να μιλήσουμε για αυτήν. Αποτύπωσα τον εαυτό μου στον κήπο του σπιτιού της οδού Σερρών, ένα ροζ χρώμα κάλυπτε όλη τη ζωγραφιά, αναφορά στις καραμέλες «ραντεβού» τυλιγμένες στο λεπτό χαρτί που έφτιαχνε μια πολυμελής οικογένεια και η μυρωδιά τους κυριαρχούσε στον δρόμο και στο βάθος τα κάγκελα, οι φυλακές!

Οι μνήμες δημιουργούν δυνατά συναισθήματα!

Για μένα το «πρόβλημα» της πόλης είχε μια διαφορετική ανάγνωση. Το θέμα δεν ήταν αν θα πρέπει να φύγουν αλλά το τι θα έπρεπε, τι πρέπει να γίνει όσο βρίσκονται εδώ. Η διεκδίκηση θα πρέπει να αφορά την αποσυμφόρηση του χώρου, μην ξεχνάμε ότι είναι δικαστικές φυλακές.

Τα ανταποδοτικά οφέλη που θα έπρεπε, που πρέπει  να διεκδικήσει ο δήμος μας από την πολιτεία.

Η βελτίωση των  συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων είναι ένα ακόμη ζητούμενο. Η διασύνδεση με την πόλη, αφού το έργο που παράγεται στα εργαστήρια της φυλακής  θα μπορούσε να επιστρέφει στους δημότες μέσω ενός καλά σχεδιασμένου προγράμματος.

Να αισθάνονται οι άνθρωποι αυτοί ότι ο εγκλεισμός τους έχει νόημα. Να έχουν μια ελπίδα όταν θα βρεθούν ξανά στην κοινωνία.  

Το 2017, εγώ και άλλες τρεις εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, που είμαστε μέλη του «μαζί», συμμετείχαμε σε μια δράση που προσέφερε εθελοντικά μαθήματα ελληνικής γλώσσας, σε ενήλικους τροφίμους των φυλακών Κορυδαλλού. 

Μια εμπειρία μοναδική και πολύτιμη για την επαγγελματική μου ζωή! Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια που είπαν μαθητές μας στην γιορτή λήξης: «το σχολείο, τα γράμματα μου άνοιξαν ένα παράθυρο στον κόσμο» (αναλφάβητος ρομά 28 ετών), «αυτά που μου δώσατε, δεν έχω λόγια να πω κάτι, απλά θα μου λείψετε, τα πάντα μου δώσατε, σαν να έρχεται η οικογένειά μου να με επισκεφτεί, ευχαριστώ πολύ!» (29χρονος από το Πακιστάν).

Οραματιζόμαστε να κάνουμε πολλά για εμάς, για αυτούς, για όλους, για την πόλη μας! Μοιράζομαι με τον υποψήφιο Δήμαρχο του «Μαζί» Νίκο Κατσούλη το όνειρο αυτό. Ελπίζουμε να έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε την εικόνα και την επόμενη φορά που θα πάρω ταξί από την Αθήνα και θα πω στον ταξιτζή «πάω Κορυδαλλό» να μην έχει επιχείρημα να μου πει τη γνωστή ατάκα «μέσα ή έξω;